Geneza Metodyki Lean

 Frederick W. Taylor – amerykański inżynier, wynalazca stali szybkotnącej i młota parowego, twórca naukowego zarządzania. „System Taylora”. Taylor był osobą kontrowersyjną. Nazwał swoje koncepcje „zarządzaniem naukowym”. Idea zastosowania metod naukowych do zarządzania i organizacji pracy była oczywiście rozsądna, ale Taylor zignorował wiedzę o człowieku, jego potrzebach i zachowaniach. Dodatkowo miał osobliwy stosunek do robotników fabrycznych.

Henry Laurence Gantt – (ur. 1861 w hrabstwie Calvert, zm. 23 listopada 1919 w Montclair) – amerykański inżynier mechanik i naukowiec, jeden z prekursorów nauki o organizacji i zarządzania projektami. Henry Gantt dokonał wdrożenia czasowo-premiowego systemu prac i sporządzenia karty instrukcyjnej. Na przełomie wieków opracował dla fabryki Bethlehem Steel System Zadań i Premii (The Task and Bonus System) i opublikował go następnie w „Engineering Magazine”. Opracowany schemat został nazwany diagramem Gantta.

Taiichi Ōno – ur. 29 lutego 1912 w Dalianie, zm. 28 maja 1990 w Toyocie) − japoński inżynier, menedżer, twórca Systemu Produkcyjnego Toyoty (TPS).

James Womack – w 1990 roku James Womack wraz z Jonesem i Roosem napisali książkę „The Machine That Changed The World”. Praca Womacka ukazała historię produkcji w motoryzacji oraz studia japońskich, amerykańskich i europejskich firm. W książce wprowadzili terminy “Lean Manufacturing„, „Lean Production”, „Lean Organization”, “Lean Enterprise”. Lean Manufacturing pobudziło wyobraźnię ludzi przemysłu w wielu krajach. Wdrożenia Lean są teraz powszechne. Wiedza i baza doświadczenia rozrasta się szybko. Podstawowe elementy Lean Manufacturing są opisane w wielu publikacjach. Nie różnią się one znacznie od technik rozwiniętych przez Ohno i Shingo w Toyocie. Zmienia się tylko ich zastosowanie w poszczególnych przedsiębiorstwach. Tak jak wiele firm skopiowało techniki Forda w niewolniczy i bezmyślny sposób, tak wiele firm kopiuje techniki Toyoty w podobny sposób i z mizernymi skutkami.

Henry Ford – (ur. 30 lipca 1863 w Dearborn, zm. 7 kwietnia 1947 w Detroit) – amerykański przemysłowiec, inżynier oraz założyciel Ford Motor Company. Początkowo sprawdzał osobiście każdy wyprodukowany samochód (potwierdzając to własnoręcznym podpisem Ford) nie zważając czasami na wywołane tym opóźnienia w wysyłce zamówionych wozów. Mimo braku formalnego wykształcenia technicznego miał duże doświadczenie praktyczne i intuicję techniczną, dlatego często ingerował
w pracę fabrycznych konstruktorów lub wręcz pracowali oni pod jego bezpośrednim kierownictwem. Powszechna dostępność aut Forda zrewolucjonizowała układy społeczne w USA, umożliwiając zasiedlanie przedmieść wielkich miast jak Nowy Jork czy Detroit, jak też zasiedlanie zapomnianych terenów jak Floryda (patrz: huragan w Miami Beach w 1926). Ford wpłynął też na układy ekonomiczne USA (kredyty na auta).

William Edwards Deming – był pierwszym amerykańskim specjalistą, który w sposób metodyczny przekazywał japońskim inżynierom i menedżerom wiedzę na temat statystycznej kontroli jakości. Przybył do Japonii w 1947 roku, gdzie jako statystyk miał pomóc władzom okupacyjnym generała MacArthura przy dokonywaniu spisu ludności. Określany jest jako prekursor i guru w dziedzinie zarządzania jakością i ciągłego doskonalenia organizacji. Dzięki opracowanym i wprowadzonym w życie metodom kontroli jakości, przyczynił się do odbudowy japońskiej gospodarki po II wojnie światowej. Uważany jest za bohatera Japonii i jedną z najważniejszych niejapońskich osób w jej historii.

Kaoru Ishikawa – ur. 1915, zm. 16 kwietnia 1989) – japoński teoretyk zarządzania, chemik, od 1960 roku profesor na Uniwersytecie Tokijskim. Jako pierwszy autor wskazywał na istotne różnice pomiędzy kulturą zachodnią i japońską. Uwzględniał przy tym nie tylko wzorce zachowań społecznych, ale także zachowania i zwyczaje korporacyjne. Koło jakości – Ishikawa, zachęcany przez Josepha Jurana, wdrożył ideę kół jakości w japońskich przedsiębiorstwach. Metoda ta rozprzestrzeniła się również poza Japonię. Dziś koła jakości są obecne w ponad 50 krajach, a w samej Japonii uczestniczy w nich ponad 20 milionów ludzi. Diagram Ishikawy – Ishikawa opracował diagram przyczynowo-skutkowy, w którym analiza rozpoczynana jest od stwierdzenia wystąpienia skutku (np. braku, awarii lub innego niepożądanego stanu) i prowadzona w kierunku identyfikacji wszystkich możliwych przyczyn, które go spowodowały.